Tijdsveld 58 – HET BLIJMOEDIGE (HET MEER)

De vrolijke stemming werkt aanstekelijk, daarom heeft ze Succes. Maar de vreugde heeft als basis de dosering of de Stabiliteit nodig, anders ontaardt ze in onbeheerste pret. Waarheid en kracht moeten in het (innerlijke) hart wonen, terwijl de mildheid in de omgang met de buitenwereld zich toont. Op deze manier hebben wij een correcte mentaliteit tegenover HetENE en tegenover de andere mensen, en bereiken wij ook werkelijk iets zinvols. Door louter intimidatie, zonder mildheid, kunnen wij onder bepaalde omstandigheden misschien voor even wel iets bereiken, maar niet op de lange duur. Als wij daarentegen door vriendelijkheid de harten van de medemensen winnen, dan zorgen wij ervoor, dat zij alle moeilijkheden graag op zich nemen, ja zelfs voor de dood (de werkelijke vreugde zonder oorzaak) niet meer bang zijn, als het moment daar is. Zoveel kracht heeft de vreugde over de mensen. Om hierbij Heraclitus toepasselijk te citeren: ‘De mensen wacht, als zij sterven, wat zij niet verwachten en ook niet geloven’.

‘Het Meer’ toont ons de mond. De herhaling van de mond is een metafoor voor de gemeenschappelijke bespreking, de herhaling van ‘Het Meer’ is ook het vasthouden en de instudering. Een meer verdampt naar boven toe, en droogt daarom gaandeweg uit. Als echter twee meren met elkaar in verbinding staan, drogen zij niet zo snel uit, omdat het ene het andere voedt. Zo is het ook op wetenschappelijk gebied. De wetenschap moet in feite een verfrissende, opwekkende en vernieuwende kracht zijn, door de opeenstapeling van voortschrijdend inzicht. Dat kan zij alleen zo zijn door de stimulerende omgang met gelijkgezinde onderzoekers, met wie wij ons beraden en oefenen in de toepassing van de levenswaarheden en onderzoeksresultaten. Zo wordt het weten veelzijdig en krijgt het een zekere vrolijke lichtheid, terwijl het weten van de autodidacten altijd iets zwaarwichtigs en eenzijdigs inhoudt.

Tevreden blijheid. Geluk!  

Een stille, in zichzelf gekeerde blijheid, die geen woorden behoeft, die niets meer van buitenaf begeert en met alles ‘wat-is’ tevreden is, blijft vrij van alle egologische sympathieën en antipathieën. In die onafhankelijke vrijheid van kijken ligt het geluk van het eenlingschap, als in de rustige zekerheid van het hart, dat in zichzelf zijn kracht en het Grote Licht al gevonden heeft.

(Resonantie bij synaps 1 – Veld 47, De Benauwenis (De Uitputting))

Echte blijheid. Geluk. Spijt verdwijnt.  

Vaak komen wij in relatie te staan met toxische mensen. In hun omgeving voelen wij ons meer aangetrokken tot verschijnselen die ons weghouden van het eenlingschap. Als wij daaraan toegeven, zullen daar nadien schuldgevoelens uit voortkomen. Een eenling vindt geen echte voldoening in de afgscheiden verschijnselen van het in-de-wereld zijn. Als wij dit zelf eenmaal doorhebben, en het ook duidelijk naar buiten toe tonen, dat wij ons niet meer verliezen in de afgescheidenheid van HetENE, dan waagt zelfs een omgeving van dubieus allooi het niet, iemand mee te trekken in het afgescheiden eenzijdige. Op die manier is elke oorzaak voor spijt hier bij voorbaat al opgeheven.

(Resonantie bij synaps 2 – Veld 17, Het Navolgen)

Komende blijheid.
Zich nog ongelukkig voelen!    

Hier ontbreekt het mogelijks aan (zelf-)beheersing en matigheid. Omdat wij ons innerlijk open stellen, komen de verstrooiingen en verschijnselen van buitenaf toestromen en binnendringen. Onvermijdelijk voelen wij ons daarbij ongelukkig, omdat wij ons laten overweldigen en ons eraan hechten, aan datgene wat komt en gaat. De echte vreugde komt echter uit het eigen binnenste opwellen, zonder oorzaak, en sen-sat-ioneel. Voor wie dwaalt en blind is, en geheel in de buitenwereld van de verschijnende fenomenen opgaat, komt het geluk van buitenaf. Dit is de afleiding en de misleiding, die de meeste mensen zoeken. Mensen, die uit innerlijk gebrek aan inzicht en evenwicht, behoefte aan afleiding hebben, zullen altijd wel een gelegenheid of een verschijnsel vinden om zich mee te vermaken. Zij trekken hiermee het uiterlijke gedoe, en het lijden door de blindheid over hun aard, aan; daardoor verliezen zij steeds meer hun houvast, hetgeen natuurlijk fout is. Nochtans maakt deze positie een kwantumsprong door een paradigma wissel mogelijk. Alleen moeten wij het willen en kunnen zien…

(Resonantie bij synaps 3 – Veld 43, De Doorbraak)

Weloverwogen blijmoedigheid is niet gerustgesteld.
Na het afleggen van onze fouten ervaren wij vreugde.  

Geregeld bevinden wij ons tussen verschillende vormen van vreugde. Zolang wij nog niet tot een beslissing gekomen zijn, welke vorm wij willen kiezen, het eenlingschap of het dwalen, zolang zijn wij innerlijk onrustig. Eens wij helder hebben ingezien, dat alle verschijnselen zowel bestaan als niet-bestaan, en dat de fenomenen symmetrisch zowel geluk als lijden met zich meebrengen, zullen wij kunnen door-zien en ontvangen wat het eenlingschap werkelijk is. Heeft dit zien zich eenmaal in ons vastgezet, dan hebben wij onze echte innerlijke vreugde, vrede en rust gevonden, en is elke innerlijke tweestrijd en twijfel overwonnen. Deze ‘vreugde zonder oozaak’ is dan fenomenaal en sen-sat-ioneel.

(Resonantie bij synaps 4 – Veld 60, De Beperking)

Oprechtheid tegenover het verstorende is gevaarlijk.   

De cluster op deze vijfde plaats resoneert met de decimale partner, die ook nr. 54, ‘Het Huwende Meisje’ is. Zelfs de beste mens wordt weleens door gevaarlijke elementen benaderd. Als wij ons hiermee inlaten, werkt hun noodlottige invloed langzaam maar zeker door, wat onvermijdelijk gevaren met zich meebrengt. Wie de situatie tijdig in-ziet, en het gevaar ervan begrijpt, zal zich wel weten te beschermen, en zich afstemmen op de Tijdsgeest, en blijft zo vrij van schade. Dat HetENE namelijk symmetrisch één is, heeft ons de mogelijkheid om anders te gaan kijken, de situatie anders in te schatten en alles werkelijk te door-zien.

(Resonantie bij synaps 5 – Veld 54, Het Huwende Meisje)

Verleidelijke blijmoedigheid.  

Wie innerlijk ijdel is, lokt de vreugden en afleidingen vanzelf naar zich toe en heeft er ook onder te lijden (zie ook een gelijkaardige inhoud op de derde plaats). Als wij innerlijk het in-zicht niet hebben in HetENE, en dus geen houvast hebben, blind zijn en dwalen, dan krijgen de verschijnsels en fenomenen van de buitenwereld, die wij niet helder door-zien, zulk een aantrekkingskracht dat wij ons laten meesleuren. Hier is dus geen sprake meer van gevaar, geluk of ongeluk. Iemand is in deze situatie blijkbaar het stuur kwijt, en het hangt opnieuw van het toeval, en van de uiterlijke invloeden en omstandigheden af, waar en hoe die zal terechtkomen. Hier is de tijdslijn gericht op iets dat voor ons ligt, dat op ons afkomt. Of wij ons zullen laten verleiden, hangt van onze helderheid van zien af. Het belangrijkste is dat wij op onze hoede zijn in dergelijke troebele situaties. Wij kunnen gelukkig ons zien nog bijstellen, en verder kijken dan onze neus lang is.

(Resonantie bij synaps 6 – Veld 10, Het Optreden)