Tijdsveld 47 – DE BENAUWENIS (DE UITPUTTING)

Tijden van rampspoed zijn het tegendeel van Succes. Niettemin kunnen zij tot Succes leiden, als zij bij de juiste persoon terechtkomen. Een sterke eenling, die in de verdrukking geraakt, blijft ondanks alles blijmoedig verdergaan, en deze zalige sensationele vreugde is de basis voor het latere Succes. Het is de innerlijke Stabiliteit van het in-zien, die sterker is dan het uiterlijke noodlot. Wie zich door uitputting innerlijk laat breken, heeft inderdaad geen Succes. Maar voor iemand die toch met zijn voeten op de grond blijft staan, en alleen even buigt voor de tegenslag, wekt de benauwenis net een kracht op, als reactie, die met de tijd zichtbaar wordt. Maar daartoe is een blind iemand niet in staat. Alleen een groot mens verkrijgt zo Succes en blijft vrij van het maken van fouten. Wel is het ook voor zo iemand eerst onmogelijk om naar de buitenwereld toe invloed uit te oefenen, omdat zijn woorden niets uithalen. Daarom is het in ellendige tijden van het grootste belang om innerlijk sterk te zijn en niet veel te praten. Wellicht zullen wij ons afvragen waarom ons deze situatie overkomt? Meester Eckhart zou hier wellicht op antwoorden: ‘hoe weet ik of iets de wil van God (HET ENE?) is of niet’ Dit moeten jullie weten: als God (HET ENE?) het niet wil, dan zou het er ook niet zijn.’(61) En wij kunnen hier ook nog met de woorden van Thomas à Kempis aanvullen: ‘Laat alles los en gij zult alles vinden. Geef het maar op en laat uzelf los en gij zult de schat van een grote innerlijke vrede krijgen.’

Als ‘Het Water’ uit ‘Het Meer’ naar benden is gezakt, moet ‘Het Meer’ wel uitdrogen en uitgeput geraken. Dat is het noodlot. Dat is in deze situatie het beeld van een vijandig lot in een mensenleven. In zulke tijden kunnen wij niets anders doen dan ons kruis dragen en onszelf trouw blijven. Het komt daarbij echter aan op de diepste innerlijke laag van het menselijk verschijnen, op HetENE, want alleen dàt is sterker dan het noodlot, dat ons van buitenaf treft. Het door-zien van het verschijnende ‘wat-is’, het ‘in-een’ vallen in HetENE is net het zien van ‘dat-wat-is’. De dingen zijn nu eenmaal wat ze zijn. Het is wat het is. Iets is, omdat het heel-al zo is. Iets is, omdat HetENE zo is. Er is niet iets anders. We kunnen hierbij de woorden van Arthur Schopenhauer citeren: ‘Uit wat we doen, kunnen we afleiden wat we zijn. De mens doet altijd wat hij wil, en doet dat niettemin noodzakelijk. Dat komt echter hierdoor, dat hij al is wat hij wil: want uit datgene wat hij is, volgt noodzakelijk al datgene wat hij telkens doet. Het getuigt van dwaze zelfkwelling te wensen dat een of andere gebeurtenis niet zou hebben plaatsgevonden, want dat betekent dat men iets absoluut onmogelijks wenst. Dat is net zo onredelijk als te wensen dat de zon in het westen zou opgaan.’

Wij zitten in benauwenis onder een kale boom,
en geraken in een duister depressief dal.
Drie jaar lang zien wij niets. 

Als wij in nood geraken, is het voor alles van belang, dat wij sterk blijven om het lijden innerlijk te kunnen dragen. Wie daarentegen te zwak is, wordt door de benauwenis overspoeld. Dan blijven wij zitten onder een kale boom in plaats van verder te gaan, en wij geraken zo nog meer in de duisternis, de zwaarmoedigheid en in een existentiële depressie. Daardoor wordt de situatie alleen maar hopelozer. Deze houding is het gevolg van een innerlijke blindheid, die wij beslist kunnen overwinnen, en dat wij in feite zelf kunnen kijken hoe wij de verantwoordelijkheid over ons leven weer zelf op ons kunnen nemen.

(Resonantie bij synaps 1 – Veld 58, Het Blijmoedige)

Wij zijn in benauwenis bij wijn en spijzen.
Daar komt de man met de scharlaken kniebanden.
Het is Voordelig om offers te brengen.
Weglopen brengt ongeluk.
Niet fout.

Hier is het een innerlijke benauwenis waarin wij ons bevinden. Uiterlijk gaat alles vrij goed; wij hebben te eten en te drinken. Maar wij voelen ons verveeld; beklemd en benauwd door de alledaagse bekrompenheid van het leven, en wij zien geen uitweg. Maar plotseling komt er hulp van bovenaf. Een bepalend iemand -de vorsten droegen in het oude China scharlakenrode kniebanden- is op zoek naar bekwame helpers. Maar er zijn nog hindernissen te overwinnen. Daarom is het in deze situatie van belang dat wij die persoon ‘onzichtbaar’ (in gedachten, in visualisatie) tegemoet treden door al het egologische aan de kant te zetten, op te offeren. Onvoorbereid weglopen zou noodlottige gevolgen hebben, hoewel het moreel wel te begrijpen valt. Wij kunnen hier echter door innerlijk geduld, geloof en vertrouwen een onaangename situatie te boven komen.

(Resonantie bij synaps 2 – Veld 45, Het Verzamelen)

Wij laten ons benauwen door steen,
en steunen op netels en distels.
Wij gaan in ons huis en wij zien onze levenspartner niet.
Ongeluk! 

Hier zien wij iemand die onrustig en besluiteloos is in een periode waar het moeilijk gaat. Wij willen dan natuurlijk eerst vooruit gaan, maar dan stoten wij op obstakels, die in essentie alleen dan problemen veroorzaken, als wij de zaak onoverlegd aanpakken. Wij ervaren paniek en zelfs een doodsangst, en wij willen met het hoofd door de muur stoten, en tengevolge daarvan voelen wij de muur dan als een obstakel aan. Dan zoeken wij weer steun in dingen die geen houvast kunnen bieden, en die alleen maar een risico inhouden voor wie erop probeert te steunen. Nu keren wij vervolgens besluiteloos om en trekken ons terug op onszelf, in ons huis, maar wij ontdekken tot onze teleurstelling dat onze levenspartner er niet meer is. Confucius zegt over deze plaats in de tijd: ‘Als wij ons laten benauwen door iets, dat ons niet behoorde te benauwen, zal er zeker schande over ons komen. Als wij steunen op dingen, waarop wij niet kunnen steunen, zal ons leven zeker in gevaar zijn. Voor wie in schande en gevaar is, komt het doodsuur dichterbij, hoe kan zo iemand dan nog zijn partner zien?’

(Resonantie bij synaps 3 – Veld 28, Het Overwicht van het Grote)

Hij komt heel zachtjes, benauwd in een gouden wagen.
Schaamte, maar toch geraken wij er uit. 

Een waardevol iemand ziet het lijden van een massa mensen om zich heen, en zou graag willen helpen. Maar wij grijpen niet snel en energiek in waar het nodig is, en wij pakken de situatie te aarzelend en te kortzichtig aan. Dan stoten wij op hindernissen. Machtige en rijke mensen trekken ons binnen in hun sociaal netwerk. Wij moeten dan wel meedoen en wij kunnen ons niet van hen losmaken. Zo geraken wij in grote verlegenheid, want de huidige situatie botst met onze waarden en normen. Maar de ellende is van voorbijgaande aard. De oorspronkelijke kracht van onze eigen natuurlijke aard maakt de begane fout weer goed en het doel wordt dan toch nog bereikt. De sociale angst en de stress worden hier uiteindelijk overwonnen.

(Resonantie bij synaps 4 – Veld 29, Het Onpeilbare)

Neus en voeten worden ons afgesneden.
Wij geraken in het nauw door de man met de purperen kniebanden.
Zachtjes aan komt de vreugde.
Het is Voordelig offers en gaven te brengen.

Hier worden wij, die het wel en wee van de mensheid ter harte nemen, van boven en van onderen in het nauw gebracht (dat is de betekenis van de metafoor voor de afgesneden neus en voeten). Wij voelen ons geïsoleerd van anderen en wij vinden niet de hulp bij mensen die er in feite de plicht toe hebben, om bij het reddingswerk mee te helpen (de ministers in het oude China droegen purperen kniebanden). Toch nemen de dingen geleidelijk aan een gunstige keer. Daarom kunnen wij, tot het zover is, de kracht en het Licht vinden in onszelf, en ons in stilte meditatief richten op ‘HetENE’, en reflecteren, affirmeren, visualiseren en al het egologische offeren voor het algemeen welzijn.

(Resonantie bij synaps 5 – Veld 40, De Bevrijding)

Wij worden benauwd door wijnstok ranken.
Wij bewegen ons onzeker en zeggen: ‘Beweging schept spijt’.
Als wij daarover spijt voelen, en ons wel op de correcte weg begeven,
dan brengt dat ons geluk. 

Wij leven onder druk van contacten, gewoonten en verslavingen die wij gemakkelijk zouden kunnen verbreken. Het einde van de ellende is dan onmiddellijk in zicht, maar wij kunnen blijkbaar nog niet tot een vast besluit komen. Nog onder de indruk van gebeurtenissen uit het verleden, denken wij dat we er spijt zullen van hebben, als wij nu tot actie overgaan. Maar zodra wij de werkelijkheid helder in-zien, deze negatieve irrationele manier van denken stopzetten, en een resoluut besluit nemen, lukt het ons om de stress te boven te komen. Door de beweging, en door innerlijk te ontwaken, komen wij tot het juiste inzicht, en lukt het ons om de druk te overwinnen. Vandaar het geluk dat er in deze situatie lijkt aan te komen, als de tijd van de benauwenis op zijn einde loopt.

(Resonantie bij synaps 6 – Veld 6, De Strijd)