Tijdsveld 45 – HET VERZAMELEN

De verzameling van mensen in grote groepen is of een natuurlijke, zoals dit bij de familie het geval is, of een kunstmatige, zoals in een natie of staat. De familie verzamelt zich om het gezinshoofd. De verderzetting van deze verzameling voltrekt zich door de intergenerationele herdenking van de voorouders, waarbij iedereen van de familie zich aansluit. De voorouders worden door de geconcentreerde aandacht, en een focus op de verhalen en de herinneringen uit het verleden, zo verankerd in het geestelijk leven van de familieleden, en ook door DNA en genetica, dat ze niet kunnen uiteenvallen of losraken. Waar mensen verenigd moeten worden, zijn er in feite kwantumfysische krachten nodig. Maar er moet ook iets centraal geplaatst worden, HetENE als middelpunt, waarrond al het andere zich verzamelt. Om in-de-wereld anderen om zich heen te kunnen verzamelen, moeten wij ons eerst in ons eigen innerlijk concentreren, in contact komen met ‘wat-is’, met ‘zich-Zelf’. Alleen door een dergelijke verenigde innerlijke kracht kunnen wij ook de wereld als een eenheid zien. Dergelijke grote tijden van éénwording en inzicht zullen dan ook grote werken achterlaten. Dat is de zin van de grote offers, die gebracht worden, doordat de eenling het egologische meer en meer ziet kwijt te geraken. Maar ook op wereldlijk domein is er in tijden van ‘Het verzamelen’ behoefte aan werken van groot formaat.

Als er zich zoveel water in ‘Het Meer’ verzamelt, dat het hoger komt dan ‘De Aarde’, dan dreigt een overstroming. Vandaar dat de eenling daartegen maatregelen moet treffen. Zo ontstaat er ook al vlug strijd op een plaats waar veel mensen bijeenkomen; en waar rijkdommen worden opgestapeld, doet zich gemakkelijk diefstal voor. Vandaar dat wij ons in tijden van ‘Het verzamelen’ op tijd moeten wapenen, om proactief het onvoorziene af te weren of aan te kunnen. Problemen op aarde komen meestal door plotselinge gebeurtenissen waartegen wij niet gewapend waren. Als wij er ons proactief op voorbereiden, kunnen wij ze ook voorkomen.

Als wij oprecht zijn, maar niet tot op het einde,
dan komt er nu eens verwarring, dan weer vereniging.
Als wij roepen, dan hoeven wij onze hand maar uit te steken,
om weer te kunnen lachen.
Betreur niets. Weggaan is niet fout.   

De situatie is hier zo, dat wij ons willen aansluiten bij iemand die wel degelijk in-zicht heeft, en naar wie wij opkijken. Maar wij bevinden ons tussen vele andere mensen, zodat wij ons in die mate laten beïnvloeden door de anderen dat wij ons onzeker beginnen te voelen, en beginnen te twijfelen, en niet meer zien waar het centrum van het verzamelen zich nu precies bevindt. Als wij echter bereid zijn om open en bloot hierover te praten, en als wij hulp inroepen, dan is de handdruk van een wijze eenling al voldoende om alle ellende af te wenden. Wij laten ons hier niet van de wijs brengen: zich bij die eenling aansluiten is zonder twijfel het beste. Als wij kunnen zien dat de kern van het leven, en tegelijk de omtrek ervan, één en hetzelfde is, nl. HetENE, dan kunnen wij het nooit fout doen, dan hebben wij nergens spijt van, en dan is er geen voorkeur meer voor dit of dat, of voor komen of gaan, of voor leven of sterven.

(Resonantie bij synaps 1 – Veld 17, Het Navolgen)

Zich laten trekken zorgt voor geluk, en is niet fout.
Als wij oprecht zijn,
is het ook Veelbelovend, een klein offer te brengen.   

Wij kunnen in tijden van verzamelen onze weg niet willekeurig kiezen. Er zijn geheime krachten aan het werk, waardoor de mensen die bij elkaar passen tot elkaar gebracht worden. Aan deze aantrekkingskracht moeten wij onszelf overgeven, dan begaan wij geen fout. Waar innerlijke verwantschap bestaat, zijn geen grote voorbereidingen en formaliteiten nodig. Men begrijpt elkaar dan ook zonder dat alles, evenals ook HetENE een klein offer genadig aanneemt, als het uit het hart komt.

(Resonantie bij synaps 2 – Veld 47, De Benauwenis (De Uitputting))

Verzamelen onder zuchten.
Niets dat Voordelig is.
Weggaan is niet fout. Kleine schaamte.      

De plaats hier heeft geen harmonische relaties, vandaar het zuchten, de verlatenheid en de hulpeloosheid. Wij hebben vaak behoefte aan gezelschap, terwijl alle anderen in de omgeving zich al hebben aaneengesloten, zodat wij geïsoleerd staan. We bevinden ons in een existentiële crisis die onhoudbaar is. Dan moeten wij resoluut de weg van de vooruitgang kiezen, en ons aansluiten bij iemand, die dichter bij het middelpunt van de groep staat en de gelegenheid heeft, iemand in de gesloten kring te introduceren. Dat is geen fout, ook al nemen wij eerst als outsider een ietwat vernederende positie in.

(Resonantie bij synaps 3 – Veld 31, De Inwerking (Het Hofmaken))

Groots geluk! Niet fout.  

Hier wordt een eenling getoond, die in naam van HetENE de mensen om zich heen verzamelt. Omdat hij niet naar persoonlijk egologisch voordeel streeft, maar onbaatzuchtig aan de algemene eenheid werkt, wordt zijn werk met Succes bekroond en komt alles goed.

(Resonantie bij synaps 4 – Veld 8, De Aaneengeslotenheid)

Als wij bij het verzamelen de vereiste positie innemen,
dan is dat niet fout.
Als sommigen nog niet oprecht meedoen,
is er grootse, blijvende Stabiliteit nodig,
en dan verdwijnt de spijt.   

Als de mensen zich uit zichzelf om ons heen verzamelen, dan is dat -als wij het niet zelf hebben gezocht- alleen maar goed.  Wij verkrijgen hierdoor een zekere invloed, die erg nuttig kan zijn. Maar natuurlijk is het ook mogelijk, dat er zich mensen om iemand heen scharen, niet omdat zij innerlijk vertrouwen erin hebben, maar omdat zij worden aangetrokken door de invloedrijke positie van de eenling. Dat is zeker betreurenswaardig. Dergelijke mensen moeten wij benaderen met een des te grote afstandelijkheid, en louter uit plicht, en met een onwrikbare innerlijke Stabiliteit. Op die manier wordt het geheime wantrouwen gaandeweg overwonnen, en alle reden voor spijt valt dan weg.

(Resonantie bij synaps 5 – Veld 16, De Geestdrift)

Klagen  en zuchten, tranen in stromen!
Niet fout.  

Het kan gebeuren, dat wij ons wel zouden willen aansluiten, maar dat wij in onze goede bedoelingen miskend worden. Dan zijn wij verdrietig en we klagen. Maar dat is net de aangewezen manier van doen, want daardoor kan het gebeuren, dat de ander tot bezinning komt, en dat wij de gezochte en zo pijnlijke gemiste aansluiting uiteindelijk toch nog vinden. De vereniging wordt toch bereikt, omdat dit in overeenstemming is met de zin van het hele tijdsveld: ‘het is gunstig de grote man te zien’.

(Resonantie bij synaps 6 – Veld 12, De Stilstand)