Tijdsveld 40 – DE BEVRIJDING

Wij hebben hier te maken met een lijn in de tijd, waarbij spanningen en ingewikkelde knopen zich beginnen op te lossen. Nu is het van belang, dat wij zo snel mogelijk tot de normale verhoudingen in het leven terugkeren -dit is de betekenis van het Zuidwesten. Dergelijke perioden van ommekeer zijn erg belangrijk. Net zoals een bevrijdende regen de spanning van de atmosfeer oplost en alle knoppen doet uitbotten, werkt een tijd waarin wij van een drukkende last worden verlost, als een bevrijding en een stimulans op het leven. Maar één iets is van ongelofelijk belang: wij mogen in een dergelijke Tijdsgeest de triomf niet op de spits willen drijven. Wij moeten vooral niet verder willen gaan dan strikt noodzakelijk is, en van zodra de bevrijding een feit is, moeten wij weer tot de gewone levensorde terugkeren, want dat brengt dan geluk met zich mee. Indien er nog resten op te ruimen zijn, dienen wij dat zo snel mogelijk te doen, om dan zonder enige vertraging met een schone lei te kunnen herbeginnen.

Het onweer zuivert de lucht. Zo doet ook de eenling met de fouten en de schuld van de mensen in zijn omgeving, die gespannen situaties in het leven oproepen. Door ze tot klaarheid te brengen, door het gesprek aan te gaan, het onderwerp open te leggen, zorgt de eenling voor ‘De Bevrijding’. Bij de fouten die aan het licht komen, blijft een eenling niet lang stilstaan: de vergissingen (de onopzettelijke overtredingen) ziet de eenling over het hoofd, zoals het gerommel van ‘De Donder’ wegsterft in de verte; en de schuld (de opzettelijke overtredingen) vergeeft de eenling, zoals ‘Het Water’ alles schoon wast en zuivert.

Geen fout. 

Er worden niet veel woorden gebruikt, zoals dit nu bij deze situatie past. De hindernis is voorbij, de bevrijding is gekomen. Wij genieten van een welverdiende en aangenaam voelende rust, en wij houden ons stil. Dit is in tijden na doorstane moeilijkheden volledig correct met de Tijdsgeest.

(Resonantie bij synaps 1 – Veld 54, Het Huwende Meisje)

Op het veld doden wij drie vossen,
en wij krijgen een gele pijl.
Stabiliteit zorgt voor geluk.   

Deze metafoor toont ons de jacht. De jager vangt drie sluwe vossen en krijgt achteraf als beloning een gele pijl. Hetzelfde geldt voor deze tijdslijn, in dit tijdsveld. De hinderpalen en problemen in ons openbare leven zijn de sluwe vossen, die met hun vleierijen proberen de omgeving te beïnvloeden. Die moeten dus onschadelijk worden gemaakt voordat de bevrijding kan plaatsvinden. Maar de strijd mag niet met foutieve wapens worden gevoerd.  De gele kleur verwijst naar ‘de Gulden Middenweg’ en ‘de Gouden Regel’ tijdens het in-de-wereld zijn. Het geel wijst dus op maat en midden als wij tegen de vijanden willen optreden; de pijl op de rechte richting, het duidelijke doel. Als wij ons met hart en ziel aan de roeping tot bevrijding wijden, ontwikkelt zich door onze oprechte intentie zo’n kracht, dat deze tot een wapen wordt tegen alles wat vals, duister en gemeen is.

(Resonantie bij synaps 2 – Veld 16, De Geestdrift)

Als wij een last op onze rug dragen,
en toch in een rijtuig rijden,
dan lokt dit rovers dichterbij.
Stabiliteit zorgt hier voor schaamte.  

In de huidige context en in deze situatie lijkt het erop dat wij ons uit armoedige omstandigheden hebben opgewerkt tot een meer comfortabele positie, waarin het ons aan niets meer ontbreekt. Als wij ons nu als een snob gaan gedragen, en een gemakkelijk leventje gaan leiden in een luxueuze omgeving, die niet bij onze werkelijke natuurlijke plaats en positie in HetENE past, dan trekt dit als het ware dieven aan, en als wij aan een dergelijke houding vasthouden, dan zorgen wij er onherroepelijk voor dat er onmiddellijk schande en schaamte op ons afkomt.

(Resonantie bij synaps 3 – Veld 32 , De Duurzaamheid)

Wij bevrijden ons van onze grote teen.
Dan komt een vriend,
en die kunnen wij vertrouwen.  

In een tijdslaag van stilstand komt het voor, dat er zich bij ons mensen aansluiten, die door de macht van de gewoonte met ons samengroeien en even onmisbaar voor ons worden als de grote teen voor de voet bij het lopen. Maar als de Tijdsgeest van de bevrijding nadert en tot actie roept, moeten wij ons in deze situatie van dergelijke gelegenheidskennissen vrijmaken, met wie wij toch geen innerlijke verwantschap voelen. Anders blijven de gelijkgezinde vrienden, op wie wij wel werkelijk kunnen vertrouwen, en met wie wij gezamenlijk iets zouden kunnen bereiken, vol wantrouwen weg.

(Resonantie bij synaps 4 – Veld 7, Het Leger)

Als de eenling zich maar zou kunnen bevrijden, dat zou voor geluk zorgen.
Zo laten wij aan de blinde dwalers zien, dat het ons ernst is.    

In de Tijdsgeest van de bevrijding moeten wij hier bewust een besluit nemen. De blinden zijn niet te verjagen met verboden en uiterlijke middelen. Als wij ons echt van hen willen ontdoen, moeten wij beginnen om ons eerst innerlijk volledig van hen los te maken; dan merken de dwalers automatisch dat wij het hier echt menen, en dan trekken zij zich vanzelf terug. Ook negatieve gedachten over onszelf of ons eigen kunnen, moeten wij op die manier weten los te laten.

(Resonantie bij synaps 5 – Veld 47, De benauwenis)

De eenling schiet op een havik op een hoge muur, en doodt hem.
Alles is op die manier Veelbelovend.
Daardoor bevrijden wij ons van hen die ons tegenwerken.  

De havik op een hoge (scheidings)muur is een metafoor voor de negatieve invloed van het grote ego, of van de innerlijke criticus in onszelf, die een hoge positie inneemt in ons leven, en onze bevrijding, verlichting en verlossing verhindert. Die weerstaat hier de kracht van het innerlijke verlangen naar liefde, waarheid  en respect, aangezien de havik verhard is in zijn slechtheid en opgeblazenheid. Die moet dus met geweld opzij worden gezet, en daarvoor zijn doeltreffende middelen nodig: richting (onderscheidingsvermogen) en doelbewustheid (focus).

(Resonantie bij synaps 6 – Veld 64, Voor de Voleinding)