Tijdsveld 35 – DE VOORUITGANG

Als voorbeeld wordt hier de tijd voorgesteld, waarin een sterke leenvorst de overige leenheren rondom de grote koning in gehoorzaamheid en vrede verzamelt, en daarom overlaadt de grote koning de eenling met geschenken en wordt de eenling in de naaste omgeving van de heerser toegelaten. Hieruit kunnen wij twee conclusies over de situatie halen; de echte werking van ‘De Vooruitgang’ start bij een persoon die zich in een afhankelijke positie bevindt, die de andere mensen als zijnsgelijke beschouwt, waardoor deze die dan weer gewillig volgen. Een dergelijke eenling bezit voldoende innerlijk in-zicht om de grote invloed die hij heeft niet te misbruiken, maar deze aan te wenden in functie van zijn relatie tot de eigen leidinggevende. Die leider is absoluut niet jaloers, overlaadt de eenling met geschenken en houdt hem in zijn buurt. Een modern, verlicht heerser en een gehoorzaam dienaar: dat zijn de noodzakelijke voorwaarden voor een grote vooruitgang, zoals deze tijd het wil.

Het licht van de zon, die opgaat over de aarde, is van nature helder; hoe hoger de zon oprijst, hoe vollediger zij verschijnt uit de grauwe nevels, totdat zij in haar oorspronkelijke zuiverheid en volheid straalt over een alsmaar ruimer gebied. Op eenzelfde manier is de oorspronkelijke aard van de mens de eenheid, maar dit in-zicht wordt verduisterd door de idee van afgescheidenheid van HetENE, en door het innige contact dat wij met het aardse verschijnende hebben. Vandaar dat wij als verschijnsel de herinnering -door loutering, door de uitnodiging- nodig hebben, opdat wij opnieuw kunnen stralen (ons her-inneren) in onze oorspronkelijke lichte glans. Hier zien wij een voorbeeld van levenswijsheid: wat van nature licht is rijst omhoog, boven al wat verduistert. Hier doet het dat op eigen kracht, omdat de kracht van het Licht niet door de zwaarte van ‘De Aarde’ belemmerd wordt, die in de huidige context net vol overgave -en dus ook volgzaam- is.

Verdergaand, maar teruggewezen.
Stabiliteit zorgt voor geluk!
Als wij geen vertrouwen ontmoeten, dan blijven wij gewoon gelaten.
Dat is niet fout.
Eenzaam bewandelt de eenling de correcte weg.
Gelatenheid is niet fout.
De eenling heeft zijn roeping nog niet door-zien.

In een tijd waarin alles naar vooruitgang streeft, blijven wij twijfelen of wij niet op een afwijzing zullen stoten. Dan komt het er gewoonweg op aan, eenvoudig te volharden in het positieve: dat zal ons uiteindelijk geluk bezorgen. Het kan natuurlijk zijn dat wij in deze situatie geen vertrouwen krijgen. In een dergelijke situatie moeten wij niet proberen om dit vertrouwen koste wat het kost te veroveren, maar wij moeten gelaten en optimistisch blijven, en ons niet door boosheid laten overmannen. Dan blijven wij vrij van elke mislukking.

(Resonantie bij synaps 1 – Veld 21, Het Doorbijten)

Verdergaand, maar in droefheid.
Stabiliteit zorgt voor geluk!
Wij ontvangen groot geluk van onze stammoeder.  

‘De Vooruitgang’ wordt tegengehouden. Wij worden in deze situatie tegengehouden in onze poging om met iemand, die belangrijk is voor ons, in contact te komen. Daarom zijn wij verdrietig. Maar in een dergelijke situatie moeten wij er toch blijven voor gaan, Stabiliteit in ons verlangen leggen, daar gaat het om, want dan zullen wij van de desbetreffende persoon in moederlijke mildheid (of vanuit het psychologische onbewuste) een groot geluk ontvangen. Dit geluk is dan welverdiend, omdat de wederzijdse genegenheid niet op egologische motieven gebaseerd is, of op particularisme of corruptie, maar op degelijke waarden en op rechtvaardige basisbeginselen.

(Resonantie bij synaps 2 – Veld 64, Voor de Voleinding)

Iedereen is het eens. Spijt verdwijnt. 

Wij willen echt vooruit gaan, en wel samen met anderen die ons steunen, die het met ons eens zijn en die ons aanmoedigen. Op die manier verdwijnt elke reden tot spijt over de feitelijke situatie, dat wij niet genoeg zelfstandigheid bezitten om het zonder de hulp van anderen  te kunnen opnemen tegen de vijandige wending van het lot.

(Resonantie bij synaps 3 – Veld 56 , De Zwerver)

Vooruitgang als een hamster.
Stabiliteit brengt gevaar met zich mee.
Het is niet de plaats die ons toekomt. 

In tijden van vooruitgang is het voor sterke mensen op een verkeerde plaats gemakkelijk, grote rijkdommen te vergaren. Maar omdat tijden van vooruitgang altijd ook tijden zijn, waarin de zon alles laat beschijnen, alles laat zien, ook wat het licht niet kan verdragen, zorgt dit noodzakelijkerwijze voor gevaar, als wij zelf in een dergelijke handelswijze zouden blijven volharden. We kunnen bij deze tijdslijn ook denken aan wat Yuval Noah Harari ons vertelt over de economie als nieuwe religie, de ‘wil tot winst’: ‘Economische groei is het onmisbare raakpunt geworden waar bijna alle moderne religies, ideologieën en bewegingen samenkomen. Tegenwoordig kunnen hervormingsgezinde hindoes, vrome moslims, Japanse nationalisten en Chinese communisten allemaal heel verschillende waarden en dromen nastreven, maar ze geloven inmiddels allemaal dat economische groei de sleutel is tot het verwezenlijken van hun afzonderlijke doelen. Het feit dat de Indische, Turkse, Japanse en Chinese presidenten hun carrière allemaal afhankelijk maken van economische groei is een teken van de bijna religieuze status die economische groei wereldwijd heeft weten te bemachtigen. Het zou misschien niet eens zo gek zijn om het geloof in groei een religie te noemen, omdat inmiddels gedacht wordt dat het veel, zo niet al onze ethische dilemma’s kan oplossen.’ Misschien moeten we dit bij de huidige situatie steeds voor ogen houden, en helder zien waar we in feite mee bezig zijn.

(Resonantie bij synaps 4 – Veld 23, De Versplintering)

Spijt verdwijnt.
Winst en verlies moeten wij niet ter harte nemen.
Omdat de cluster hier staat, zal rouw niet nodig zijn,
want actie ondernemen zorgt nu voor geluk.
Alles is Voordelig.

Hier zien wij een situatie van iemand, die in een tijd van vooruitgang een belangrijke en invloedrijke positie inneemt, en mild en gereserveerd blijft. Misschien zal zo iemand zichzelf verwijten maken, dat hij niet energiek genoeg de gunst der tijden heeft uitgebuit om zich allerlei voordelen te verschaffen, maar dit gevoel van spijt achteraf zal verdwijnen. Wij mogen ons hier winst en verlies niet teveel aantrekken, want dat zijn verschijnselen van ondergeschikt belang. Het belangrijkste in deze context is, dat wij op die manier mogelijkheden hebben gecreëerd om met Succes een positieve invloed op onze omgeving uit te oefenen.

(Resonantie bij synaps 5 – Veld 12, De Stilstand)

Verdergaand, maar met de horens:
dat mogen wij alleen maar doen, om het eigen gebied te straffen.
Zich van het gevaar bewust zijn, zorgt voor geluk.
Dat is niet fout.
Stabiel eraan vasthouden is gênant.
De weg is nog niet in het Licht zichtbaar.   

Verdergaand, maar met de horens, dat wil zeggen ‘agressief optreden’ mogen wij in deze Tijdsgeest alleen maar doen tegenover de eigen mensen, de directe naasten, of tegen onszelf. Daarbij moeten wij wel in het oog houden, dat een dergelijk agressief optreden altijd gevaren met zich meebrengt. Daarvan bewust blijven zorgt ervoor dat wij geen fouten zullen maken, en dat ons beoogde doel bereikt zal worden. Daartegenover zou het volharden in een al te energieke, directe en agressieve houding, vooral tegenover mensen die verder van ons afstaan, achteraf alleen maar schaamte met zich meebrengen. De plaats staat hier geïsoleerd; onder haar zinkt ‘Het Water’ in de diepte, haar aan haar lot overlatend. Hier zijn wij dus op onszelf aangewezen, en kunnen wij alleen ons ‘eigen gebied’ betreffen.

(Resonantie bij synaps 6 – Veld 16, De Geestdrift)