Tijdsveld 31 – DE INWERKING (HET HOFMAKEN)

Het zwakkere is boven en buiten; het sterke is onder en binnen; daardoor trekken hun krachten elkaar aan, zodat zij zich verenigen. Dat brengt dan ook Succes met zich mee, want elk Succes berust uiteindelijk op de werking van een wederzijdse aantrekking. Innerlijk stilhouden, en een emotionele beheersing bij de uiterlijke vreugde, zorgen ervoor dat het plezier niet de maat te buiten gaat, maar binnen de grenzen van het aannemelijke blijft. Dat is de betekenis van de bijgevoegde vermaning: ‘Veelbelovend is Stabiliteit’. Want dat is het verschil tussen de hofmakerij, waarbij een sterk iemand zich onder het zwakkere plaatst, en er met respect mee omgaat, tegenover de pure verleiding, die enkel uit is op persoonlijk genot, uitbuiting en gebruik. Deze aantrekking tussen onderling verwante elementen is een algemene (symmetrische) natuurwet. Hemel en aarde trekken elkaar wederkerig aan, en zo ontstaan alle verschijnselen. De wijze eenling werkt door deze aantrekking op de harten van de mensen in, en zo komt de wereld tot vrede. Uit de liefdevolle aantrekkingen die zij uitoefenen, kunnen wij de aard van alle verschijnselen in de hemel en op aarde afleiden. Hier wordt de onbewuste, onwillekeurige en natuurlijke invloed weergegeven, niet de opzettelijke, bewuste en manipulatieve.

De eenling neemt, door zelf leeg (HetENE) te zijn, de mensen in zich op. Inwerking beduidt wekroep. Een berg met een meer op de top ontvangt een stimulans door de vochtigheid van dat meer. Dit voordeel valt hem te beurt doordat zijn top niet als een piek omhoog steekt, maar verdiept is. De natuurwet van dit tijdsveld bevat het advies dat wij onze geest bescheiden, open en vrij houden, zodat wij ontvankelijk blijven voor goede raad. Wie alles al weet, of denkt beter te weten, krijgt al gauw geen goede raad meer van anderen. Zich open stellen betekent in deze situatie dat wij niets vragen (verlangen) en niets weigeren (afkeer). De eenling is hier als een leeg vat (een innerlijke container; cfr. containing) die alles in zich weet op de nemen, en/of als een vergiet met gaten, waar alles doorheen kan stromen. De eenling houdt niets vast en is toch nog stabiel zich-Zelf; als ‘al’ en ‘één’.

De inwerking uit zich in de grote teen.
De wil is naar buiten gericht.

Een beweging uit zich, voordat zij werkelijk wordt uitgevoerd, het eerst in de tenen. De gedachte aan de inwerking is er al. Er zijn plannen. Maar van deze intentie is er door de anderen nog niets van te zien. Zolang de bedoeling nog geen zichtbare uitwerkingen heeft, is zij voor de buitenwereld van geen belang. Er komt goed noch kwaad uit voort. De effectieve zichtbare uitwerking is nog ver weg.

(Resonantie bij synaps 1 – Veld 49, De Omwenteling (Het Ruien))

De inwerking uit zich in de kuiten.
Ongeluk!
Blijven brengt geluk!
Door overgave lijden wij geen schade.

De kuit volgt de voet in de beweging. Ze kan niet zelfstandig vooruit en ook niet alleen maar blijven staan. Het is een beweging die geen heer en meester is over zichzelf, en door deze onzelfstandigheid verkeerde gevolgen heeft. Wij moeten in zo’n situatie rustig afwachten, tot wij door een innerlijke inwerking in-voelen, zodat ons handelen wordt opgewekt. Dan lijden wij geen schade. Laat HetENE zijn werk doen. Ook iets niet-doen is een zekere vorm van doen, en wel in een absoluut vertrouwen. Dan heerst een geluk over ons, dat verder gaat dan louter plezier en genot.

(Resonantie bij synaps 2 – Veld 28, Het Overwicht van het Grote)

De Inwerking uit zich in de dijen.
Wij houden ons vast aan dat wat ons volgt.
Zo doorgaan is beschamend.
Wij kunnen ons nu eenmaal niet stilhouden.
Als de wil gericht is op de verschijnselen,
waar de navolgers zich aan houden,
dan is dat heel laag, en ook lastig.

Elke stemming van het hart prikkelt tot bewegen. Waar het hart naar streeft, daarheen gaan de dijen (de benen), zonder na te denken; de instincten houden zich vast aan de verlangens van het hart, dat zij natuurlijk volgen, maar in het menselijk leven is deze manier van doen, zich maar meteen impulsief in beweging zetten onder invloed van de eerste de beste luim, niet altijd de juiste; zij leidt in deze situatie tot beschaming als wij daaraan blijven toegeven. Hieruit kunnen wij een drievoudige conclusie trekken: wij mogen niet zomaar alle mensen nalopen, op wie wij invloed zouden willen uitoefenen, maar wij moeten ons zo nodig ook kunnen inhouden. Ook mogen wij niet onvoorwaardelijk alle grillen inwilligen van diegene in wier dienst wij zijn. En ten slotte moeten wij ook ten opzichte van de wisselvallige, emotionele, stemmingen van het eigen hart altijd de zelfbeheersing blijven opleggen, waarop een zekere menselijke vrijheid berust. Zomaar willen doen wat wij verlangen, is geen vrijheid, maar is in feite louter gebondenheid.

(Resonantie bij synaps 3 – Veld 45 , Het Verzamelen)

Stabiliteit brengt geluk! Spijt verdwijnt.
Als wij opgewonden onze gedachten heen en weer uitzenden,
dan volgen alleen de vrienden,
naar wie wij onze bewuste gedachten en onze aandacht richten.
Zo geven wij blijk nog geen helder licht te hebben. 

De laag staat hier sterk (een 1) op een zwakke plaats (de vierde plaats); daarom zijn er in deze situatie twee mogelijkheden. Wij kunnen standvastig Stabiel blijven, en de verleiding van bijzondere invloeden weerstaan, en als een van de clusters van de tijd rustig inwerken en beïnvloeden, door het wezenlijke van onze eigen aard; dan roept dit niets schadelijks op, want dit is in harmonie met de Tijdsgeest. Wij kunnen echter ook toegeven aan de invloed van de begin-één, waarmee deze laag in (harmonische) relatie staat. Daardoor verzwakken wij onze werking: er vindt een verschuiving naar het bewustzijn plaats (het egologische denken, het pijn-plezier-patroon), en het innerlijk licht wordt verduisterd. Deze mogelijkheid wordt gesuggereerd door de omstandigheid, dat de laag de laagste is van het triplet ‘Het Meer’ (Het Blijmoedige), dus het diepst in de duisternis staat (triplet ‘Het Meer’ is een DOWN-triplet, dus donker). Hier is effectief de plaats van het hart bereikt. De impuls die hiervan uitgaat, is het belangrijkst. Wij moeten er in deze situatie vooral voor zorgen, dat onze invloed blijvend en goed is, dan is ondanks het gevaar dat uit de grote beweeglijkheid van het menselijk hart voortspruit, spijt niet meer nodig. Als de eigen rustige, stabiele kracht van de persoonlijke wezens-aard zich doet gelden, gaat alles zijn normale gang. Alle mensen, die voor de trillingen van zo’n geest ontvankelijk zijn, worden dan beïnvloed. Die invloed op anderen mag zich echter niet uiten als een bewuste manipulatieve en een opzettelijke dwang. Want door zulk een bewuste tussenkomst raken wij in een opgewonden egologische toestand, en geraken wij emotioneel afgemat, omdat wij eeuwig heen en weer geslingerd worden. Bovendien blijft de invloed dan beperkt tot de mensen op wie wij bewust onze aandacht hebben gericht. Confucius zegt over deze plaats: ‘Wat heeft de natuur nodig te denken en te zorgen! In de natuur keert alles terug tot de gemeenschappelijke oorsprong, en verdeelt alles zich over de verschillende paden. Door één inwerking wordt de vrucht van honderd gedachten verwezenlijkt. Wat heeft de natuur nodig te denken of te zorgen?’

(Resonantie bij synaps 4 – Veld 39, De Hindernis)

De inwerking uit zich in de nek.
Geen spijt.
De wil is op de vertakkingen gericht.

De nek is onbeweeglijk. De inwerking is gezond als een wortel. En waar de wortel gezond is, zijn ook de vertakkingen gezond. Daarom is de invloed goed. De plaats is sterk en centraal, en is cluster in het tijdsveld. Daarom werkt deze plaats door de volmaakte rust van het innerlijk evenwicht. Maar tegelijk is de wil toch niet traag. Omdat zij de voornaamste organische processen beheerst, weet zij ook orde te scheppen in de details. Als de inwerking zich hier uit, blijft ‘de Grote Wil’ vasthoudend, en de inwerking leidt niet tot verwarring. Daarom is er hier geen sprake van spijt. Wat zich in de diepte van HetENE voltrekt, dat kan door het beperkte denken niet naar voor gebracht worden, noch verhinderd worden om te verschijnen. Weliswaar is het zo dat waar wij zelf niet beïnvloed kunnen worden, het onmogelijk is om zelf invloed op te hebben. ‘De Getuige’ of ‘de Geliefde’ ziet wel wat er is gebeurd, maar komt zelf niet tussenbeide. HetENE is de bepaler, maar wordt zelf door niets bepaald.

(Resonantie bij synaps 5 – Veld 62, Het Overwicht van het Kleine)

De inwerking uit zich in de kaak, de wangen en de tong.
Wij doen onze mond open en bazelen.

Hier is er een zwakke laag (een nul) op een zwakke plaats (de zesde), die op zichzelf niet veel invloed heeft. Het triplet ‘Het Meer’ beduidt mond. De buitenste plaats is open, en stelt dus een opening van de mond voor. De oppervlakkige poging, op anderen invloed uit te oefenen, is het lege gebazel, waarbij de woorden geen reële achtergrond hebben. Zo’n beïnvloeding, door loutere beweging van de spreekorganen, blijft noodzakelijkerwijze onbeduidend. Daarom is er hier niets toegevoegd over geluk of ongeluk.

(Resonantie bij synaps 6 – Veld 33, De Terugtocht)