Tijdsveld 27 – DE MONDHOEKEN (DE VOEDING)

Bij het verschaffen van verzorging en voeding is het belangrijk, dat de zorg ten goede komt voor wie het verdient, en ook dat wij zelf op de juiste manier voor onze eigen voeding instaan. Als wij echt iemand willen leren kennen, hoeven wij er alleen maar op te letten, aan wie die persoon zijn zorgen wijdt, en welke kanten van zijn persoonlijkheid hij tot ontwikkeling brengt. De natuur voedt alle verschijnselen. De eenling voedt en verzorgt mensen van betekenis, om door hen voor alle mensen te zorgen. Of zoals Mengzi het formuleert: ‘Als wij willen weten of iemand bekwaam is of tot niets deugt, hoeven wij maar te kijken, welk deel van zijn wezen hij bijzonder belangrijk vindt. Het lichaam heeft edele en onedele, belangrijke en onbelangrijke delen. Wij mogen ter wille van het onbeduidende het belangrijke niet schaden, en ter wille van het onedele niet het edele tekortdoen. Wie voor de onbeduidende delen van zijn wezen zorgt, is zelf onbeduidend. Wie aan de edele delen van zijn wezen zijn zorgen wijdt, is een edel mens.’

HetENE toont hier zijn werking in het triplet ‘De Donder’, want als in de lente de levenskrachten weer in actie komen, ontstaan alle verschijnselen opnieuw. Het eindigen ervan is te zien in het triplet ‘De Berg’. Zo worden in de vroege lente, als de zaden in ‘De Aarde’ vallen, alle verschijnselen gereed gemaakt. Dat geeft ons het beeld van de voeding door beweging (‘De Donder’) en stilte (‘De Berg’). De eenling neemt dit als voorbeeld voor de voeding en de zorg voor zijn eigen karakter en waarden. De woorden zijn dan de beweging die van binnen naar buiten gaat; eten en drinken is de beweging, die van buiten naar binnen gaat. Beide soorten van beweging moeten wij door stilte (door een open, milde aandacht) matigen. Zo zorgt de stilte ervoor, dat de van de mond uitgaande woorden de maat niet overschrijden en dat ook de door de mond binnenkomende voeding de maat niet overschrijdt. Op die manier wordt het karakter gevormd. Dit doet ons denken aan de woorden van Jezus van Nazareth, in het niet-canonieke evangelie van Thomas: ‘Als je vast, breng je schade toe aan jouw lichaam. Als je bidt, onderschat je de eigen innerlijke Kracht. Als je fooien geeft, dan denk je totaal verkeerd. Als je andere landen bezoekt, en op reis bent in vreemde streken, en ze ontvangen je daar, eet dan wat ze je aanbieden en help hen bij het verzorgen en genezen van wie ziek is. Want wat je mond ingaat, zal je niet ziek maken, maar wat je mond uitgaat, kan zeker ziekmakend zijn.’

Je laat je toverschildpad lopen,
en je kijkt naar mij met jouw mondhoeken omlaag.
Ongeluk!  

De toverschildpad is een wezen, dat geen aards voedsel nodig heeft, maar over zo’n toverkracht beschikt, dat het van de lucht kan leven. Dat is een metafoor voor onze huidige situatie. Gezien die huidige situatie, onze aard en onze positie, kunnen wij heel goed vrij en onafhankelijk ons eigen leven leiden, maar in plaats daarvan, geven wij onze innerlijke zelfstandigheid prijs en kijken wij met afgunst en frustratie naar anderen, die het uiterlijk beter lijken te hebben. Deze kleingeestige jaloezie zorgt er echter voor dat de anderen met ons spotten en ons verachten. Dat is ongepast en af te raden. Een eenling vertrouwt volledig op HetENE. Hij vraagt niets en hij weigert niets.

(Resonantie bij synaps 1 – Veld 23, De Versplintering)

Zich wenden naar de top voor voeding.
Van de weg afwijken, om op de heuvel voeding te zoeken:
als wij zo verder gaan, zorgt dat ervoor dat wij ons ongelukkig voelen.  

Het normale is, dat wij zelf voor onze voeding zorgen, of dat wij ons door hen, die de plicht en het recht daartoe hebben, ons op redelijke wijze laten onderhouden. Als wij door innerlijke zwakte, en door het verlies van vertrouwen op HetENE, niet in staat zijn om voor ons eigen onderhoud te zorgen, zullen wij ons onrustig en gefrustreerd voelen als wij ons levensonderhoud door hoger geplaatsten als een gunst aan ons laten schenken, in plaats dat wij het zelf op rechtvaardige basis verwerven. Dat is onwaardig, want op die manier verloochenen wij onze afkomst. Als wij als schooiers daar een gewoonte van maken, brengt dat ons rampspoed en veel ellende.

(Resonantie bij synaps 2 – Veld 41, De Vermindering)

Afwijken van de voeding. Stabiliteit hierin zorgt voor ongeluk.
Handel in tien jaar niet zo. Niets is nu Voordelig.  

Wie voedsel zoekt, dat niet voedt, tuimelt van begeerte naar genot, en in het genot wordt hij verteerd door de drang naar begeerte. Hartstochtelijk jagen op dat wat de zintuigen bevredigt, leidt nooit tot het doel van het eenlingschap. Nooit (tien jaar is een weergave van een complete cyclus) mogen wij op die manier te werk gaan. Daar komt niets goeds uit voort. Voor de filosoof Adi Shankara is het als volgt: ‘Wie zichZelf wil vinden, maar zich verliest in bezorgdheid voor het lichaam, is als degene die een rivier probeert over te steken op de rug van een krokodil, omdat hij denkt dat de krokodil een boomstam is. Mens, zolang je geïdentificeerd bent met dit lichaam dat uit huid, vlees, vet, beenderen en water bestaat, is je geest geheel misleid. Keer je om en richt je geest op het Universele, op Brahman, het Eeuwige dat nooit verandert. Geniet dan van opperste vrede.’

(Resonantie bij synaps 3 – Veld 22 , De Bekoorlijkheid)

Zich naar de top wenden om voedsel  zorgt voor geluk.
Met felle ogen als een tijger om zich heen spieden,
in onstilbaar begeren. Dat is niet fout.

Anders dan bij de nul op de tweede plaats, waar wij iemand zien die vol ijver probeert om voor de eigen voeding te zorgen, zien wij op deze positie een eenling die er op uit is, vanuit zijn innerlijke, hoge positie Licht te laten schijnen en dit charismatisch uit te stralen. Daarvoor hebben wij de hulp van anderen nodig, omdat wij onze hoge (levens)doelstellingen niet alleen kunnen bereiken. Begerig als een hongerige tijger zijn wij hier op zoek naar de juiste mensen. Maar omdat wij voor het welzijn van iedereen willen zorgen, en niet uitsluitend voor onszelf, is een dergelijke ijver helemaal niet fout.

(Resonantie bij synaps 4 – Veld 21, Het Doorbijten)

Afwijken van de weg. Als wij Stabiel vasthouden, zorgt dat voor geluk.
Wij moeten niet willen het grote water oversteken.  

Wij zijn er ons hier goed van bewust, dat wij tekort schieten. Wij zouden voor de verzorging van de andere mensen moeten zorgen, maar wij missen hiervoor de kracht. Vandaar dat het goed is, van de gewone weg af te wijken, en de raad en de hulp in te roepen van iemand die geestelijk hoger staat, ook al is die wijze uiterlijk onaanzienlijk. Door in deze houding te volharden, verkrijgen wij Succes en geluk. Wij moeten ons echter van onze afhankelijkheid bewust blijven, ons niet persoonlijk op de voorgrond plaatsen en geen grote acties op touw willen zetten, zoals bijvoorbeeld ‘het oversteken van het grote water’.

(Resonantie bij synaps 5 – Veld 42, De Vermeerdering)

De bron van de voeding.
Bewust-Zijn van het gevaar zorgt voor geluk.
Het is Veelbelovend, het grote water over te steken.   

Hier zien wij een wijze van de hoogste orde, die het ‘Grote Ont-moeten’ al heeft gehad, en van wie nu alle invloeden uitgaan tot het voeden van de anderen. Een dergelijke positie brengt een grote verantwoordelijkheid met zich mee. Blijven wij ons daarvan bewust, en zien wij overal duidelijk de symmetrische werking van HetENE, dan is het geluk met ons, en kunnen wij ook zonder bezwaar grote en zware werken ondernemen, zoals het oversteken van het grote water. Die werken brengen dat algemeen sensationeel geluk, voor onszelf en voor de anderen.

(Resonantie bij synaps 6 – Veld 24, De Terugkeer (het Keerpunt))