‘De Versplintering’.
Het is niet Voordelig, waar dan ook naartoe te gaan.
‘De Berg’ rust op ‘De Aarde’: het beeld van ‘De Verplintering’.
Zo kunnen de hogere eenlingen,
alleen door rijke gaven aan de lagere blinden en dwalenden,
hun positie verzekeren.
In dit tijdsveld is dus te zien hoe de donkere lagen bijna de top hebben bereikt en op het punt staan, ook de laatste vaste en lichte plaats ten val te brengen door de vernietigende invloed, die zij op haar uitoefenen. Het lage, donkere en blinde bestrijdt het edele, sterke en ziende niet rechtstreeks, maar holt het ongemerkt gaandeweg uit, zodat het ten slotte ineenstort. Het tijdsveld stelt metaforisch een huis voor. De bovenste plaats is het dak. Een omdat het dak versplinterd wordt, stort het hele huis in elkaar. Als tijd in het jaar zien wij de werking tijdens de maanden augustus en september, waar de terugwerkende kracht in de natuur met een steeds groter geweld naar voren dringt, en op het punt staat om zelfs het laatste stukje kracht te verdringen.
Als wij de opsmuk te ver doordrijven, put het succes zich uit. Daarom is het volgende tijdsveld: ‘De Versplintering’. ‘De Versplintering’ toont ons verval, rotting en ontbinding. Samen met het hiernavolgende tijdsveld zien wij hier het verband tussen verrotting en opstanding. De vrucht moet eerst rotten, voordat de nieuwe kiem zich kan ontwikkelen. De zinkende tendens van dit tijdveld is erg sterk. Gezien de tendens van de vijf meest linkse, zwakke nul-plaatsen, die de ene meest rechtse, lichte één-plaats naar binnen trekt, komt deze positie ten val, of ze verdwijnt, omdat haar de aarde onder de voeten is weggenomen. Ook hier kent de basisidee van het Kwantumboek (hetKB) zijn uitdrukking, in die mate dat het Licht als onoverwinnelijk wordt weergegeven, omdat het in zijn val voor nieuw leven zorgt (cfr. het volgende tijdsveld), zoals de in de aarde wegzinkende graankorrel nieuw leven krijgt nadat deze eerst is vergaan.