Tijdsveld 21 – HET DOORBIJTEN

Als een hindernis de vereniging in de weg staat, brengt energiek doorbijten ons Succes. Dat geldt voor alle situaties, ook voor die waar wij ons nu in bevinden. Het is altijd een verklikker en een verrader, die het tot stand komen van de eenheid verhindert en tegenhoudt. Dan moeten wij wel energiek doortastend zijn, zodat er geen blijvende schade ontstaat. Zulke bewuste tegenkantingen verdwijnen niet vanzelf. Gerecht en straf zijn soms inderdaad nodig om de boosdoeners af te schrikken of te elimineren. Wij moeten daarbij wel op de juiste manier te werk gaan. Het tijdsveld is samengesteld uit de tripletten ‘Het Vuur’, klaarheid; en ‘De Donder’, opwinding. Het triplet ‘Het Vuur’ is een DOWN-triplet, dus week en meegaand, terwijl het triplet ‘De Donder’ een UP-triplet is, dus hard en onbuigzaam. Louter hardheid en opwinding bij het straffen zou te heftig zijn bij deze situatie. Louter klaarheid van zaken en weekheid zou dan weer te zwak zijn. In vereniging met elkaar scheppen ze de juiste maat. Belangrijk is dat de persoon, die de beslissingen neemt (die hier door de cluster op de vijfde plaats wordt weergegeven), van nature uit mild is, terwijl die door zijn positie vanzelf respect afdwingt.

De straffen zijn de afzonderlijke toepassingen van de wet. De wetgeving houdt een opsomming van straffen in. Klaarheid heerst als bij de vaststelling van de straffen, de lichtere en de zwaardere duidelijk worden omschreven, al naar de zwaarte en de aard van het misdrijf. Dat wordt gesymboliseerd door de klaarheid van de bliksem. De bestendiging van de wetgeving is een gevolg van de rechtvaardige toepassing van de bestraffing. Dit wordt dan weer gesymboliseerd door de verschrikking van ‘De Donder’. Deze duidelijkheid en strengheid hebben als doel dat de mensen hun respect voor de wet bewaren; de straf als dusdanig heeft geen belang. Alle hindernissen in de samenleving worden groot door de onduidelijkheid over de strafbepalingen en de laksheid in de uitvoering ervan. De enige manier om de wet te handhaven is een duidelijke omschrijving van de straffen en een overtuigde, snelle rechtspleging.

Steekt met de voeten in het blok (de enkelband),
zodat de tenen verdwijnen.
Lopen is nu niet meer mogelijk.
Niet fout.

Als iemand direct bij de eerste poging om iets verkeerds te doen, al straf oploopt, dan is die straf slechts licht. Alleen het been wordt door de enkelband bedekt. Wij worden dan verhinderd om opnieuw fouten te maken, en wij blijven op die manier vrij van een terugval, van recidive. Als wij het zo bekijken, houdt deze tijd en situatie een vermaning in om op tijd op het goede pad terug te keren. De Romeinse Generaal Caesar sprak in 49 v. Chr. bij de oversteek van de rivier de Rubicon, waardoor een staatsgreep onvermijdelijk werd, de woorden: ‘alea iacta est’ (Latijn voor: de teerling is geworpen). Hieruit ontstond het gezegde: ‘De Rubicon oversteken’, waarmee bedoeld wordt dat wij een betwistbare daad stellen, die wij niet meer teniet kunnen doen of waar wij onmogelijk op kunnen terugkomen.

(Resonantie bij synaps 1 – Veld 35, De Vooruitgang)

Bijt door week vlees, zodat de neus verdwijnt.
Niet fout. 

Wij kunnen wel doen alsof onze neus bloedt, maar wij moeten er hier toch wel eens opnieuw naar kijken. Het is in principe in deze situatie gemakkelijk om goed en kwaad van elkaar te onderscheiden. Het is dan alsof wij door week vlees bijten, zo gemakkelijk is het. Maar onverwacht stoten wij hier toch op iets destructief en toxisch. Daarom gaan wij in eerste instantie, door onze opwinding en uit woede, iets te ver. Het verdwijnen van de neus bij het toebijten betekent dat wij onze fijne speurzin voor de intenties en de motieven (empathie), als gevolg van onze verontwaardiging over de daad, hebben verloren. Maar dat hindert niet echt, want de straf is op zichzelf wel terecht. Wij moeten alleen niet overdrijven.

(Resonantie bij synaps 2 – Veld 38, De Tegenstelling)

Bijt op oud gedroogd vlees en stoot op iets giftigs.
Een beetje schaamte. Niet fout. 

Hier dienen wij een straf te voltrekken waartoe wij geen voldoende macht en aanzien bezitten. Daarom onderwerpen de gestraften er zich niet aan. Door het gebrek aan macht worden de beslissingen op de lange baan geschoven. Het betreft hier namelijk een oude zaak, iets uit het verleden (gesymboliseerd door gezouten wild) en hierbij stoten wij op moeilijkheden (het oude vlees is bedorven). Wij halen hiermee giftige haat op de hals, ook al omdat wij ons met deze zaak inlaten. Hierdoor komen wij in een soort beschamende situatie terecht. Maar omdat het een eis van de Tijdsgeest is, dat er gestraft moet worden, blijven wij zelf toch vrij van het maken van fouten. Het resonerende veld toont ons tijdsveld 30, ‘Het Zich-Hechtende’ (Het Vuur), dat staat voor de rede, de verbanden leggen, het inzicht, het denken en begrijpen. Wij moeten de situatie hier dus helder in-zien.

(Resonantie bij synaps 3 – Veld 30 , Het Zich-Hechtende (Het Vuur))

Bijt op gedroogd kraakbenig vlees.
Krijgt metalen pijlen.
Veelbelovend is het, zich van de moeilijkheden bewust te blijven,
en zelf Stabiel te zijn.
Geluk!

Er zijn in deze tijd zeer grote grote moeilijkheden te overwinnen. Machtige tegenstanders moeten bestraft worden. Dat is niet gemakkelijk, maar het lukt. Wij moeten echter de hardheid van metaal, en de rechtheid van een pijl bezitten, om de weerstand te overwinnen. Als wij de moeilijkheden hier zien en kennen, en zelf consequente Stabiliteit vertonen in ons gedrag, dan krijgen wij geluk, want wij brengen de zware opgave tot een goed einde.

(Resonantie bij synaps 4 – Veld 27, De Voeding)

Bijt op gedroogd spiervlees.
Krijgt geel goud.
Ons blijvend bewust zijn van het gevaar.
Niet fout! Wij hebben namelijk het passende gevonden.

Wij moeten op deze plaats een situatie oplossen die weliswaar niet gemakkelijk, maar toch duidelijk is. Van nature zijn wij in eerste instantie tot mededogende goedmoedigheid geneigd. Daarom moeten wij wel goed bij onszelf overwegen, en als ‘geel goud’, dat wil zeggen onpartijdig of ‘meervoudig partijdig’ zijn (geel is de kleur van het midden, cfr. ‘de gulden middenweg’ volgen en ‘de Gulden Regel’ hanteren), en ook trouw zijn als goud. Alleen als wij ons blijvend bewust zijn van de gevaren, als gevolg van de verantwoordelijkheid die wij op ons hebben genomen, kunnen wij het maken van fouten in ons waarnemen vermijden.

(Resonantie bij synaps 5 – Veld 25, De Onschuld)

Steekt met de hals in de houten kraag,
zodat de oren verdwijnen.
Ongelukkig! Er wordt niet meer geluisterd.

In tegenstelling met de eerste plaats in dit tijdsveld, wijst deze laatste positie op iemand die onverbeterlijk is. Als straf draagt hij de houten kraag. Maar zijn oren verdwijnen daarin. Die luistert niet meer naar onze waarschuwingen en adviezen, maar is er doof voor. Deze verstoktheid en doofheid brengt ongeluk mee voor die persoon. Het gedrag hier is iets ziekelijks en ook ziekmakend. De angst die wij hiervoor voelen is gerechtvaardigd. De eenling houdt zich ver weg van zo iemand, of hij bevrijdt zich hier van de situatie.

(Resonantie bij synaps 6 – Veld 51, Het Opwindende (De Schok, De Donder))