Tijdsveld 17 – HET NAVOLGEN

Om ervoor te zorgen, dat wij worden nagevolgd, dienen wij ons eerst zelf aan te passen. Alleen door zelf dienstbaar te zijn, slagen wij erin om te heersen, want alleen op die manier krijgen wij van de naasten de blijde instemming, die noodzakelijk is, om hen ertoe aan te zetten dat zij ons volgen. Wie met list of geweld, door samenzwering of vriendjespolitiek navolging wil afdwingen, stoot altijd op weerstand, die het vrijwillig navolgen in de weg staat. Vreugdevolle beweging kan evenwel ook negatieve gevolgen met zich meebrengen. Daarom dat het advies ook is: ‘Voordelig is Stabiliteit’. Met andere woorden: het volhouden in het goede, en dat is ‘niet fout’. Net zoals wij alleen zelf op die voorwaarde navolging mogen verlangen, mogen wij anderen ook alleen dan volgen, als wij geen schade willen lijden. De idee van navolgen als wij ons kunnen aanpassen aan (of afstemmen op…) datgene wat de Tijdsgeest van ons verlangt, is groot en belangrijk, vandaar dat het bijgevoegde advies zo gunstig is.

In de herfst trekken de natuurkrachten zich weer in de aarde terug, en komen tot rust. ‘De Donder’ te midden van ‘Het Meer’ is hier als metafoor te zien; niet ‘De Donder’ in beweging, maar de ‘De Donder’ van de winterrust. Navolging komt voort uit deze metafoor, in de betekenis van het zich weten aan te passen aan de eisen van de tijd. ‘De Donder’ te midden van ‘Het Meer’ wijst ons op tijden van duisternis en rust. Zo gunt zich de eenling, nadat hij overdag druk in de weer is geweest, tijdens de nacht rust en verkwikking. Wij laden onszelf dan op. Elke situatie wordt alleen dan goed, als wij erin slagen om ons erop af te stemmen, of als wij ons eraan kunnen aanpassen, en als wij ons op die manier niet uitputten door verkeerd verzet. Hier is de wijsheid van het navolgen, dat ons aangeeft dat het correct is om zich te richten naar de wetten van de natuur. We kunnen hierbij denken aan de woorden van Friedrich Nietzsche: ‘Altijd luistert het Zelf en zoekt: het vergelijkt, bedwingt, verovert, vernietigt. Het heerst en is ook van ‘het Ik’ beheerser. Achter uw gedachten en gevoelens, mijn broeder, staat een machtige gebieder, een onbekende wijze – die heet Zelf. In uw lijf woont hij, uw lijf is hij.’  Zou deze filosoof een intuïtief inzicht over HetENE hebben gehad, dat willens nillens de gebieder is, de ‘Grote Wil’ zo je wil, ‘de Geliefde’ en ‘de Getuige’ bij al ‘wat-is’.

Het toonaangevende verandert.
Stabiliteit brengt geluk.
De deur uitgaan, en met mensen verkeren, zorgt voor werken.
Wij verliezen onszelf niet.

Er zijn uitzonderingssituaties, waarbij de verhouding tussen leider en volger verandert. Het ligt in de lijn van de aanpassing en de navolging dat wij, als wij anderen willen leiden, wij toegankelijk blijven voor, en ons laten beïnvloeden door, de meningen van de mensen die wij leiden. Wel kunnen wij daarbij vaste principes hebben, zodat wij niet onzeker worden als het alleen maar om oppervlakkige interpretaties en voorbijgaande meningen gaat. Hebben wij eenmaal besloten, ons voor de meningen van anderen open te stellen, dan dienen wij niet uitsluitend met gelijkgezinden en vrienden samen te zijn; wij moeten de deur uitgaan en met mensen van allerlei slag, zowel vrienden als vijanden, omgaan. Alleen op die manier zorgen wij ervoor dat wij in deze situatie iets kunnen bereiken.

(Resonantie bij synaps 1 – Veld 45, Het Verzamelen)

Hechten wij ons aan de kleine kind,
dan verliezen wij de sterke man.  

Bij vriendschap en intieme relaties dienen wij voorzichtig te zijn bij onze keuzes. Het gezelschap dat wij kiezen is of goed of slecht. Wij kunnen niet allebei hebben. Wie zich vergooit aan de dwalende blinden, en de onwaardigen, die verliest de aansluiting bij mensen, die een geestelijke waarde hebben, en die in staat zijn om iemand vooruit te helpen op het goede pad.

(Resonantie bij synaps 2 – Veld 58, Het Blijmoedige (Het Meer))

Hechten wij ons aan de sterke man,
dan verliezen wij het kleine kind.
Door na te volgen vinden wij wat wij zoeken.
Voordelig is het, voor blijvende Stabiliteit te zorgen.  

Als wij de correcte aansluiting bij waardevolle mensen hebben bereikt, dan is daarmee uiteraard een verlies verbonden: wij moeten ons dan distantiëren van het lagere, oppervlakkige. Kiezen is verliezen. Toch zullen wij ons innerlijk tevreden voelen omdat wij hebben gevonden wat wij zochten en nodig hadden voor de psychische ontwikkeling van onze persoonlijkheid. Wij dienen ons alleen maar consequent Stabiel aan onze keuze vast te houden. Wij moeten weten wat we willen en ons niet van de wijs laten brengen door kinderachtige en impulsieve verlangens van het ogenblik.

(Resonantie bij synaps 3 – Veld 49 , De Omwenteling (Het Ruien))

Het navolgen heeft resultaat.
Stabiliteit zorgt voor geluk.
In oprechtheid de weg bewandelen, zorgt voor inzicht.
Hoe zou dat een fout kunnen zijn?
In oprechtheid de weg bewandelen,
dat zorgt ervoor dat wij klaar en duidelijk zien wat ons te doen staat.   

Als wij eenmaal een zekere invloed hebben, krijgen wij al vlug een bepaalde aanhang, omdat wij welwillend zijn tegenover de mensen in onze buurt. Zulke volgelingen evenwel zijn niet altijd oprecht. Zij zoeken vooral naar persoonlijk egologisch voordeel, en proberen door vleierij, lippendienst en onderdanigheid zichzelf onmisbaar te maken. Als wij op die manier aan dergelijke militanten gewoon zijn, en wij niet meer zonder hen kunnen, dan volgt daaruit uiteraard ongeluk. Alleen als wij volledig vrij zijn van de egologie, en helemaal overtuigd zijn van de idee van het objectieve, het rechtvaardige en het onveranderlijke ENE, krijgen wij een heldere kijk, zodat wij dergelijke mensen kunnen door-zien, en blijven wij ook zelf puur en zuiver.

(Resonantie bij synaps 4 – Veld 3, De Aanvangsmoeilijkheid)

Werkelijk en authentiek goed.
Geluk!
De plaats is correct en centraal;
vandaar dat de eenling de Gulden Regel en de Gulden Middenweg volgt.

Elk mens zou het ideaal van het eenlingschap voor ogen kunnen houden, dat dan onze leidster is. Wie het symmetrische schone, goede en ENE met volle overtuiging navolgt, kan zich hier door dit woord gesterkt voelen. Er is geen betere richting te gaan. Volgens Siddhartha Gautama Boeddha betekent dit: ‘Waar een ‘ik’, een afgescheiden ‘zelf’ is, kan de waarheid niet zijn; maar als de waarheid komt, zal het ‘ego’ verdwijnen. Het ‘zelf’ is de dood en de waarheid is leven. Het aanhangen van het’ zelf’ is een voortdurend sterven, terwijl het zich bewegen in waarheid een tot zich nemen is van wijsheid, wat eeuwig leven is. Er is geen verschil tussen een leek en een heremiet als beide de gedachte aan het ‘zelf’ hebben uitgebannen’.

(Resonantie bij synaps 5 – Veld 51, Het Opwindende (De Schok, De Donder))

Hij vindt een veilig gehechte genegenheid,
en wordt daar zelfs nog door gebonden.
De koning stelt hem voor aan de Westelijke Berg.  

Het gaat hier om iemand, die persoonlijk al met het wereldse gewoel heeft afgerekend, een verheven wijze eenling. Maar die ontmoet een volgeling, die de eenling begrijpt en die hem niet meer loslaat en niet meer laat gaan. Vandaar dat de eenling terugkeert naar het in-de-wereld-zijn, naar de verschijnselen en de fenomenen van het ERZIJN, om zo de ander bij zijn werk en roeping te helpen, en op die manier ontstaat er een verbintenis die zelfs tot verder reikt dan dit leven. De gelijkenis die hier is gegeven, wijst ons naar de Chinese geschiedenis, naar de Zhou-dynastie. Deze dynastie eerde verdienstelijke helpers door hun een plaats te geven in de tempel van de voorvaderen van de heersersfamilie op de ‘Westelijke Berg’. Op die manier werd zo iemand opgenomen in de intergenerationele kring van het heersershuis. Dit doet ons hier ook denken aan de term ‘bodhisattva’ uit het Mahayana-boeddhisme.

(Resonantie bij synaps 6 – Veld 25, De Onschuld)