Tijdsveld 54 – HET HUWENDE MEISJE

In dit tijdsveld zien wij de kosmische ordening in de cyclus van het leven enerzijds; en anderzijds de ordening bij de relationele verhoudingen tussen mensen. ‘Het Huwende Meisje’ toont ons dus enerzijds het einde en de aanvang van de mensheid; anderzijds het einde en het begin van menselijke verbintenissen. Hier zien wij een partner die pas laat in het leven verschijnt, en in een groep wordt opgenomen. Die kan beter voorzichtig zijn en zich terughoudend gedragen. We kunnen in deze situatie geen actie ondernemen of een grote mond opzetten als het gevoelige kwesties betreft, want dat zou chaos creëren in de traditionele verhoudingen, en we zouden dan in een onhoudbare toestand terechtkomen. Zoiets is trouwens van toepassing op alle mogelijke verhoudingen tussen mensen, waar vrijheid en keuze centraal staan in de verbinding. Terwijl in een officieel huwelijk de verhouding tussen rechten en plichten wettelijk vastliggen, is er bij een vrijblijvende verbintenis vooral sprake van empathie, voorzichtigheid en gereserveerdheid. Warme genegenheid is van essentieel belang bij alle vormen van vereniging, want uit de vereniging van hemel en aarde komt de hele natuur voort. Het is op die manier gelijklopend tussen de mensen, als er sprake is van een vorm van spontane liefdevolle vriendelijkheid, en van het algemene principe van ‘de Gouden Regel’ waarbij wij ‘een ander niet aandoen wat wij zelf niet willen worden aangedaan’. Dat is de basis voor elke menselijke verbintenis. Het doet ons ook denken aan de woorden van de filosoof Arthur Schopenhauer: ‘Alle ware en zuivere liefde is mededogen, en elke liefde die geen mededogen is, is egoïsme.’

Door kennis van de natuurwetten en de kwantumfysica bereiken wij de regionen van gene zijde van aanvang en einde, geboorte en dood, van de wereld van de donkere energie en de donkere materie. ‘De Donder’ brengt het water van ‘Het Meer’ in beweging, waardoor glinsterende golven erop volgen. Dat is de Tijdsgeest waarbij een mens vrijwillig een ander mens uit keuze liefdevol volgt, en zich afstemt en zich aanpast. Nu is het zo dat bij elke menselijke verbintenis het gevaar op de loer ligt dat er misverstanden en afdwalingen binnensluipen. Dat leidt dan tot eindeloze discussies, duivelse dialogen, misverstanden en onaangename situaties. Daarom is het belangrijk dat wij in deze tijd altijd rekening houden met het feit dat een verschijnsel kan eindigen. Als we ons laten meesleuren, worden we heen en weer geslingerd tussen samenzijn en ermee kappen, zoals het moment het brengt. Als wij echter inzicht hebben in de relativiteit van de dingen, voorzichtig zijn met het uiten van woorden, niet iets meer als persoonlijk gaan opvatten, en als wij onze aandacht richten op de mogelijkheid dat elk moment het laatste kan zijn, dan kunnen wij de klippen omzeilen die een bedreiging vormen voor elke intieme verbintenis.

‘Het Huwende Meisje’ als vriendin.
Een lamme die toch iets kan doen.
Initiatief nemen brengt ons geluk.

Naast een vaste partner zijn er ook nog vrienden en vriendinnen die een rol kunnen spelen in ons leven. De Tijdgeest is als volgt: als de vriendenkring belangrijker wordt dan onze intieme relatie met één iemand, dan kunnen wij niet verwonderd zijn dat er daaruit problemen ontstaan. Alleen als er een duidelijke rangorde bestaat tussen de partnerrelatie en de vriendschappen, is het mogelijk om aan elk een plaats te geven in ons leven. Eenzelfde situatie is het in de omgang met collega’s. Misschien gaat de voorkeur meer uit naar de ene medewerker, en minder naar een andere, toch dienen wij voldoende professionele afstand te bewaren om iedereen gelijk te behandelen. En al hebben wij misschien een meer vertrouwelijke relatie met één van hen, deze persoon kan zich beter naar buiten toe tactvol op de achtergrond houden, niet opvallen, en ook anderen in ons samenwerken toelaten, Hoewel de bevoorrechte medewerker door deze situatie enerzijds belemmerd wordt in wat hij zegt en doet (zoals een lamme), is het toch mogelijk om op de Tijdsgeest invloed uit te oefenen en kan hij door zijn goede instelling van betekenis zijn in de huidige situatie.

(Resonantie bij synaps 1 – Veld 40, De Bevrijding)

Iemand met één oog die toch kan zien.
Veelbelovend is de Stabiliteit van een eenzaam mens.

De situatie is nu zo dat wij een relatie hebben aangegaan met iemand anders, en dat die persoon ons heeft teleurgesteld. Beide partners horen in feite samen te werken als beide ogen. Hier is één iemand van de twee eenzaam achtergebleven. De andere persoon is of ontrouw (deloyaal) geworden aan de relatie, gevlucht of gestorven. Maar wij verliezen in een dergelijke situatie ons innerlijk Licht niet, ook als wij eenzaam achterblijven. Al is het andere oog uitgeblust, wij bewaren ons innerlijk vertrouwen in HetENE, zelfs in de eenzaamheid van het eenlingschap.

(Resonantie bij synaps 2 – Veld 51, Het Opwindende (De Schok))

‘Het Huwende Meisje’ is slaafs en onderdanig.
Zij verbindt zich zonder zelfrespect, want dat is niet de passende positie.

Als iemand geen levenspartner vindt, kan het gebeuren dat die zich slaafs onderwerpt aan een vrijblijvende relatie. Wij zoeken naar lust en genot op een bepaalde manier, omdat wij op geen normale manier tot een verbintenis kunnen komen. Zo komt het dat wij ons in een situatie bevinden die tegen alle zelfwaarde ingaat. Hierover valt niet te oordelen. Op zich is een dergelijke situatie ook niet gevaarlijk. Het is gewoon wat het is. Wij kunnen zelf wel voor onszelf uitmaken of dit echt datgene is waar wij naar op zoek zijn, en of dàt het echt is wat wij willen vinden (zien) in het leven.

(Resonantie bij synaps 3 – Veld 34, De Macht van het Grote)

‘Het Huwende Meisje’ laat haar tijd voorbijgaan.
Een laat huwelijk komt toch nog op zijn tijd.

De persoon waar het hierover gaat, in deze Tijdsgeest, een ander of wijzelf, is goedaardig. Wij willen onszelf in de buitenwereld niet verliezen. Vandaar dat wij kansen laten voorbijgaan. Dat hoeft niet fout te zijn. Wij worden voor onze puurheid beloond en we vinden uiteindelijk, zij het ook laat, toch nog de voor ons bestemde resultaten en verbintenissen. Zolang de toestand niet verandert, doen wij hier niets. De nieuwe situatie kan zich namelijk maar voordoen als de vorige effectief is beëindigd.

(Resonantie bij synaps 4 – Veld 19, De Toenadering)

De machthebber Tai Yi huwelijkt zijn dochter uit.
Toen waren de geborduurde kleren van de vorstin,
niet zo prachtig als die van de dienares.
De maan, die bijna vol is, brengt ons geluk.

De machthebber op deze plaats is historisch gezien Tai-Yi, de Voltooier, die zijn dochter Tai-Tze uithuwelijkt aan de heer van Tjou, de latere koning Wen (vergelijk tijdsveld 11, de Vrede, vijfde plaats). Hij wacht niet op een huwelijksaanzoek, maar huwelijkt zelf zijn dochter uit. Wij zien hier een verbintenis tussen  iemand die een voorname afkomst heeft, die zich verbindt met iemand anders, die een meer bescheiden maatschappelijke positie heeft. Wat de tijdslijn ons wil tonen, is dat wij ons hier flexibel kunnen aanpassen aan onze nieuwe situatie. Wij leggen alle façade naast ons neer, we zien geen verschillen tussen elkaar en proberen niet om met elkaar in concurrentie te gaan, zoals de maan zich ook niet meet met de zon.

(Resonantie bij synaps 5 – Veld 58, Het Blijmoedige)

De ene draagt een mand, maar er zijn geen vruchten in.
De andere doorsteekt het schaap, maar er vloeit geen bloed uit.
Niets dat Veelbelovend is.

Bij een offer (van het egologische) aan de voorvaderen (HetENE, het uneologische) moet iemand de vruchten in een mand aanbieden, en een ander persoon moet zelf een offerdier slachten. Hier wordt het vormelijke slechts oppervlakkig in ere gehouden. De ene neemt een lege mand, de andere een vooraf geslacht schaap, alleen maar om te doen alsof. Maar deze verwerpelijke, oppervlakkige houding belooft niet veel goeds voor de toekomst van een verbintenis. Alles blijft hier in deze situatie dus oppervlakkig, schijn, steriel en doods.

(Resonantie bij synaps 6 – Veld 38, De tegenstelling)