Tijdsveld 3 – DE AANVANGSMOEILIJKHEID

Een Tijdgeest waarin iets aan het worden is, heeft zo zijn eigen moeilijkheden. Het is zoals bij een eerste bevalling. Maar de moeilijkheden zijn het gevolg van de grote overvloed aan alles wat worstelt en zoekt om een concrete vorm te krijgen. Alles is volop in beweging, en daarom mogen wij, ondanks alle gevaren en risico’s, hierbij toch ‘Groots Succes’ verwachten, als wij maar ‘Stabiliteit’ door vertrouwen bezitten. Want als iets of iemand door het levenslot geroepen wordt om zo’n moeilijk begin te maken, is alles nog ongevormd en duister. Vandaar dat wij op dit moment van de Tijdsgeest beter kunnen afwachten, want elk voortijdig ingrijpen kan een mislukken als gevolg hebben. Het is ook belangrijk dat wij in dergelijke tijden er niet alleen voor staan. Wij dienen mensen in onze omgeving te hebben die ons willen helpen, om dan samen met hen, de chaotische tijden te doorstaan. Dat wil echter niet zeggen dat wij zelf passief moeten blijven toekijken, wel integendeel, wij kunnen meehelpen en altijd klaar staan om bij dit onderwerp anderen aan te moedigen en ook zelf leiding op ons te nemen. Wij mogen ons ook niet al te afhankelijk opstellen van anderen, en ons daardoor in slaap laten wiegen. Wij dienen onderscheid te maken tussen wat blijvend is en wat voorbijgaat. Dit ‘onderscheid maken’ is het belangrijkste wat nu mogelijk is. Adi Shankara zegt in die zin: ‘Alleen Brahman is werkelijkheid. De schepping is voorbijgaand en dus onwerkelijk. Deze vaste overtuiging wordt aangeduid als onderscheid maken. Wie bij de feiten blijft en steeds blijft zien dat een touw een touw is, en geen slang, zal uitstijgen boven alle angst en vrees die een gevolg zijn van de verbeelding van de geest dat het touw een slang is.(20) (Wat Shankara ‘Brahman’ noemt, zou in HetKB ‘kwanta’ kunnen zijn, in te betekenis van ‘de kleinste discrete eenheid van bepaalde fysische grootheden, zoals energie, impuls, enzovoort.’ In die zin is een touw geen touw, en een slang geen slang, maar zijn ze touw en slang, en ‘wat-dan-ook-is’ en ‘niet-is’, is altijd in essentie louter ‘kwanta’.)

Wolken en donder worden voorgesteld door een specifieke innerlijke structuur in het tijdsveld; dat wil zeggen dat de chaos van de aanvangsmoeilijkheid de orde al impliceert. Zo moet een waar-nemer de chaotische overvloed in zulke aanvangstijden indelen en ordenen, zoals wij de zijden draden van een kluwen zouden ontwarren en er koorden van maken. Maar een touw kan geen slang zijn. Alleen als wij goed onderscheiden, zien wij dat het een touw betreft, en geen slang. Wij kunnen in het oneindige van het universum een weg weten te vinden door met de rede onderscheid te maken tussen wat blijvend is en wat voorbijgaat, en door daarna alles te verbinden in één verhaal. Wij kunnen scheiden en verenigen, om zo ons leven geleidelijk aan vorm geven. We kunnen het echte eeuwige Ene Al zien, achterliggend aan alles, en ook de ver-schijnende vormen op de voorgrond, die slechts tijdelijk zijn. Dàt is in deze situatie dè essentie. De Stoïcijn Marcus Aurelius schrijft in zijn ‘Overpeinzingen’: ‘Wat het lot wil, staat niet los van de natuur of de wetten van de voorzienigheid. Hieruit komt alles voort, alles wat noodzakelijk en nuttig is voor de kosmos als geheel, waarvan u een onderdeel bent. Wat de natuur van het geheel tot ontwikkeling brengt en in stand houdt, is goed voor elk onderdeel van de natuur… Houd voortdurend in gedachten dat het universum één enkel levend organisme is, met één substantie en één ziel…. Bedenk altijd dat alle dingen herleid kunnen worden tot één enkel bewustzijn…. Bedenk bovendien dat alle dingen elkaars oorzaak zijn en dat alle dingen nauw met elkaar verweven zijn. Iedereen die ziet wat er in het nu is, heeft alles gezien wat ooit is geweest en wat ooit zal zijn. Want alle dingen spruiten voort uit hetzelfde en weerspiegelen hetzelfde. Het is de taak van de universele natuur om dingen van de ene staat in de andere te brengen, ze te verwisselen en ze van hier weg te nemen om ze elders in te zetten. Voor het universum is alles goed zoals het gebeurt.’

Aarzeling en geremdheid.
Veelbelovend is het, Stabiel te blijven.
Voordelig is het ook om helpers aan te trekken.
Hoewel er nog aarzeling en geremdheid is,
gaat ‘Het Werk’ toch de goede kant uit.
Als een vooraanstaande eenling zich richt naar de gewone mensen,
dan wint hij helemaal hun hart.

Als wij bij het begin van een situatie op een hinderpaal stoten, dan kunnen wij beter niet proberen om de zaak te willen forceren, maar wij kunnen beter voorzichtig zijn, en hier stoppen. Wij mogen ons niet door de hectiek van de wijs laten brengen, maar wij kunnen beter aanhouden en blijvend ons doel voor ogen houden. Het is belangrijk dat wij helpers vinden. Daarom kunnen wij beter bescheiden met anderen omgaan en onszelf niet op het voetstuk plaatsen. Alleen op die manier kunnen wij ons van de medewerking door anderen verzekeren. Met hun hulp zullen wij de moeilijkheden het hoofd kunnen bieden. Door een opstelling van dienstbaarheid ontstaat er invloed en Succes. Hier is sprake van een talentvolle helper die in deze moeilijke situatie niet gemist kan worden om de moeilijkheden te overwinnen.

(Resonantie bij synaps 1 – Veld 8, De Aaneengeslotenheid)

Moeilijkheden hopen zich op.
Paard en wagen gaan uit elkaar.
Geen dief is hij.
Hij wil op het juiste moment een aanzoek doen.
Het meisje is fatsoenlijk en doet geen beloftes.
Na tien jaren pas geeft zij haar jawoord.
Dat is de terugkeer naar de algemene Regel(-matigheid).

Wij bevinden ons in een moeilijke tijd en we hebben op onze weg te maken met hindernissen. Dan komt er plotseling een nieuwe wending in de situatie, alsof er iemand met paard en wagen nadert, en die dan uitspant. Dit gebeurt zo onverwacht en snel dat wij eerst denken dat het nieuwe ons wil beroven van iets. Naarmate de situatie vordert, blijkt echter dat het nieuwe in kwestie geen slechte bedoelingen heeft, maar vriendschap aanbiedt en graag wil helpen. Toch nemen wij deze hulp niet aan, omdat zij niet uit de goede richting komt, en dus wachten wij het correcte moment af, zoals de Tijdsgeest het wil. Tien jaren zijn een gesloten tijdsruimte, een vervulde tijd, een kringloop, een vaste periode van regelmaat. Dan komen vanzelf de normale verhoudingen terug en kunnen wij ons verenigen met de vrienden die voor ons bestemd zijn. Onder de metafoor van een verloofde, die tijdens zware conflicten haar geliefde trouw blijft, wordt hier een specifieke bijzondere levenssituatie getoond: in moeilijke tijden, als wij hinderpalen op onze levensweg ontmoeten, kunnen wij beter voorzichtig zijn, als er onverwacht hulp komt van een kant waar wij normaal gezien geen contact mee hebben. Wij kunnen ons dan beter niet engageren of verplichtingen op ons nemen, wat een dergelijke hulp wel met zich zou meebrengen, want wij zouden op die manier onze vrijheid om zelf te beslissen verliezen. Er is nu dan ook twijfel en onzekerheid. Als wij kalm afwachten, komen de rustige tijden vanzelf terug, en kunnen wij de zaken bereiken waarop wij gehoopt hadden.

(Resonantie bij synaps 2 – Veld 60, De Beperking)

Wie op een hert jaagt zonder boswachter,
zo iemand verdwaalt slechts in het woud.
De waarnemende eenling begrijpt de tekenen van de Tijdsgeest,
en houdt zich liever afzijdig.
Want zo verdergaan brengt schaamte nadien.

Als wij geen gids hebben, en in een vreemd bos willen gaan jagen, dan zullen wij verdwalen. Wij kunnen beter niet onbedachtzaam en impulsief proberen om de moeilijkheden, waarin wij ons nu bevinden, stiekem te vermijden. Het noodlot laat zich niet beetnemen. Voortijdig ingrijpen, zonder het nodige in-zicht en de correcte waar-neming, zal leiden tot mislukking en schande. Daarom zal een eenling die de kiemen van al het komende kan zien, liever afstand doen van een wens en behoefte, dan met alle geweld iets te willen doorzetten, waardoor mislukking en schaamte er op zullen volgen. Het kan verleidelijk zijn om, eenmaal de rust is teruggekeerd of als wij een doel hebben bereikt, om toch nog verder te willen gaan, en onze invloed uit te breiden, maar op dit moment is het passender om ons in te houden. Alles is namelijk goed zoals het nu is.

(Resonantie bij synaps 3 – Veld 63 , Na de Voleinding)

Paard en wagen gaan uit elkaar.
Zoek naar vereniging.
Weggaan brengt geluk.
Alles is Veelbelovend.
Op een uitnodiging wachten,
en er dan pas heengaan,
dat is ‘Hèt’ helder door-zien.

Wij bevinden ons in een situatie waarbij het onze plicht is om over te gaan tot actie, maar onze krachten zijn ontoereikend. Er doet zich echter een mogelijkheid voor om aansluiting te vinden. Daar kunnen wij beter op ingaan, zonder ons door valse schaamte of een misplaatste gereserveerdheid te laten weerhouden. Wij tonen een zekere innerlijke oprechtheid als wij de moed hebben om de eerste stap te doen, ook al gaat dit misschien met een zekere zelfverloochening gepaard. In een moeilijke situatie, en in een zware tijd, is het geen schande om ons te laten helpen. Met de correcte hulp zal het zo te zien uiteindelijk goed aflopen. Het is in deze situatie natuurlijk correct als wij ons niet met onze diensten zelf aanbieden, maar wachten tot anderen er ons om vragen. Achter alles wat gebeurt, bevindt zich HetEne-Al. Als wij ‘Dit’ kunnen zien, dan is er niets meer om nog bang voor te zijn.

(Resonantie bij synaps 4 – Veld 17, Het Navolgen)

Moeilijkheden bij het zegenen.
De voorspoed wordt nog niet in-gezien.
Geringe Stabiliteit brengt geluk.
Grote Stabiliteit (rigiditeit, starheid) brengt ongeluk.

Wij bevinden ons in een situatie waarbij het onmogelijk is om onze goede bedoelingen te laten zien. De buitenwereld begrijpt ze niet. Anderen schuiven zich ertussen en leggen alles wat wij doen verkeerd uit. In een dergelijke situatie kunnen wij beter voorzichtig zijn en niet te snel vooruit willen gaan. Het is in harmonie met de Tijdsgeest om niet met alle geweld proberen iets door te drukken, want zoiets lukt ons alleen maar als wij het algemene vertrouwen op voorhand al hebben. Alleen in stilte, op de achtergrond, kunnen wij door trouw te zijn aan onszelf, en door consequent verder te werken, geleidelijk ertoe komen dat de situatie beter wordt en alle hinderpalen en tegenslagen wegvallen.

(Resonantie bij synaps 5 – Veld 24, Het Terugkeer (Het Keerpunt)

Paard en wagen gaan uit elkaar.
Bloedige tranen worden vergoten.

Er zijn mensen voor wie de aanvangsmoeilijkheden veel te zwaar geworden zijn. Zij blijven er dan in steken en vinden hun weg in het leven niet meer. Zij zijn eenzaam en afgescheiden van ‘De Ander’. Zij leggen het bijltje erbij neer en geven de strijd zelfs op. Zo’n verloochening van zichzelf en zijn zingeving behoort tot het treurigste wat een mens kan overkomen. Mochten wij zelf, door bijvoorbeeld traumatische gebeurtenissen in het leven, tot zo’n situatie komen, dan is het aangewezen om daar niet te lang in te blijven steken, maar hulp te zoeken, of om met andere ogen naar dezelfde situatie te kijken. Als wij ons nu in deze situatie bevinden, is het aangewezen om snel een verandering van richting te kiezen. Wij kunnen beter onder alles een streep trekken en zelf het heft weer in handen nemen, en zo een nieuwe situatie creëren. Wie zelfmoord overweegt, die wilt vaak niet echt sterven, maar wel een ander soort leven. Lijden is vaak het niet zien van wat er achterliggend aanwezig is, verder voorbij aan alle Egologische ‘ikkigheid’, en weg uit het eenzijdige en beperkende ‘Egoland’. Aan het lijden voorbij gaan, dààr ligt datgene waar elk van ons in feite naar verlangt; de diepste kern van het universum, het thuiskomen, het paradijs dat in feite altijd en overal al is ‘wat-is’. Jezus van Nazareth verwoordt het volgens zijn leerling Thomas als volgt: ‘Dat hij die zoekt mag zien dat, eenmaal gevonden, er niets te zoeken was. Want eenmaal gevonden is er verbijstering. En in de verbijstering is er zoveel verwondering, omdat je kan zien dat wat je bent er al was, er al is en het Al-ENE is. Als je ziet wat je in je hebt, zal dat wat je ziet je redden. Maar als je HetENE niet ziet, dan zal wat je niet ziet dat je hebt, je doden.’

(Resonantie bij synaps 6 – Veld 42, De Vermeerdering)